Η φανερή βελτίωση του Άρη και οι αναγκαίες προσθαφαιρέσεις

Το καλύτερο το κρατούσε ο Άρης για το φινάλε του πρώτου γύρου και λίγες μέρες πριν την μεγάλη διακοπή για το Μουντιάλ. Με δυο ευρείες νίκες κόντρα σε Λαμία και ΠΑΣ η ομάδα του Πάρντιου γύρισε ξανά το βελάκι προς τα πάνω, διόρθωσε την βαθμολογική της συγκομιδή αλλά και την ψυχολογία της, φτάνοντας σε απόσταση τριών και τεσσάρων βαθμών από τις ομάδες που είναι πίσω από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ που έχουν πάρει ένα προβάδισμα.

Ο Άρης μετά τα πέντε που έβαλε μεσοβδόμαδα στη Λαμία, έβαλες χθες τέσσερα στους Ζωσιμάδες πιστοποιώντας την αγωνιστική του άνοδο και την βελτίωση που παρουσιάζει το παιχνίδι του, τον τελευταίο μήνα. Αν δεν του ακυρώνονταν και δυο κανονικά γκολ με ΟΦΗ και Ατρόμητο, σήμερα θα έκλεινε ο πρώτος γύρος με συγκομιδή καλύτερη και από την περσινή. Ακόμη και έτσι όμως, οδηγείται στην ασυνήθιστα μεγάλη διακοπή με ηρεμία, αυτοπεποίθηση και την πίστη ότι με τη δουλειά που ήδη γίνεται, αποδίδει κάποιους πρώτους καρπούς και θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη άνεση πλέον, στο δεύτερο μισό η εικόνα του γκρουπ θα είναι ακόμη καλύτερη.

Από το πρώτο λεπτό χθες φάνηκε ότι ο Άρης θα ήταν η ομάδα που θα ήλεγχε τον ρυθμό και θα ήταν το αφεντικό. Χωρίς κλασσικό «9» ο Άρης απέναντι στη μαζική άμυνα των γηπεδούχων επιδίωξε να μπει στην περιοχή με συνδυαστικό παιχνίδι. Έφτανε σωστά μέχρι εκεί αλλά του έλειπε να καλή τελική πάση και η κίνηση ενός φορ μέσα στο κουτί. Περιορίστηκε λοιπόν σε μια φλύαρη και ανούσια κατοχή, δίχως παράλληλα να αισθανθεί την παραμικρή απειλή από τον αντίπαλο που επέλεξε ένα σχήμα με τρεις στόπερ και κλείσιμο των χώρων στον άξονα που δυσκόλεψε τον Άρη. Η κίνηση του Πάρντιου να βγάλει τον Καμάτσο και να βάλει τον Οντουμπάτζο δεξιά, μπροστά από τον Εμπακατά αποδείχθηκε εμπνευσμένη γιατί αφενός περιόρισε την δράση των Πήλιου και Μορέιρα και αφετέρου προσέφερε ένα παίκτη με παραπάνω ένταση.

Από δική του ενέργεια άλλωστε, ο Άρης κέρδισε στο 60΄ το πέναλτι με το οποίο προηγήθηκε. Και ενώ θα περίμενε κανείς, οι κιτρινόμαυροι να… πατήσουν πάνω στο γκολ, η αλλαγή σχηματισμού του ΠΑΣ φάνηκε να τους μπερδεύει. Για περίπου ένα τέταρτο ο Άρης υπέφερε και αν δεν ήταν ο σταθερά καλός φέτος Κουέστα και η ψυχραιμία του Φαμπιάνο στις στιγμές που είχαν οι γηπεδούχοι στο διάστημα αυτό, ίσως το ματς έπαιρνε άλλη τροπή. Τη στιγμή του δικού του κακού διαστήματος στο παιχνίδι, ο Άρης πήρε χείρα βοηθείας από μια στημένη μπάλα στο 78΄. Ο Πάλμα με ένα φοβερό χτύπημα έστειλε την μπάλα στο κεφάλι του Νταμπό κι αυτός στον Νκουλού που την έσπρωξε στα δίχτυα. Αυτό ήταν. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Ο ΠΑΣ δεν είχε άλλα κουράγια και με πρωταγωνιστή και σε ρόλο πασέρ τον Γκρέι (πουν είναι αλήθεια μπήκε λίγο καθυστερημένα αντί του Ζερβίνιο) η ομάδα του Πάρντιου το διασκέδασε στο τέλος με άλλα δυο γκολ.

Είναι φανερό πλέον ότι ο Πάρντιου προσπαθεί να δώσει μια ταυτότητα στην ομάδα του. Δουλεύει πάνω σε ένα πλάνο με κοντινές σχέσεις μεταξύ των γραμμών, πολλές πάσες, κατοχή μπάλας, συνδυαστικό παιχνίδι, μεγάλη συμμετοχή των μπακ στην ανάπτυξη, «πάτημα» περιοχής με παίκτες από τις πίσω ζώνες και αξιοποίηση των στατικών φάσεων που μπορούν να σου ξεκλειδώσουν ματς, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει με δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα (δεύτερο σερί ματς που σκόραρε από στημένο). Όταν προστεθεί στο ρόστερ και ένας πιεστικός και με εντάσεις φορ, ίσως και ένας παρόμοιος winger, θα μπορέσει ο Άγγλος να υποστηρίξει και να αναπτύξει ακόμη περισσότερο το πλάνο που έχει στο μυαλό του αφού στη διακοπή θα γίνει δουλειά και στο κομμάτι των τρεξιμάτων.

Στην βελτίωση του Άρη παίζει ασφαλώς σημαντικό ρόλο ο Ετέμπο. Μην τα ξαναλέμε. Ήρθε και… κούμπωσε με τα χαρακτηριστικά που διαθέτει. Θα ήταν παράλειψη όμως να μην γίνει ειδική μνεία στον Ματέο. Μοιάζει άλλος παίκτης με την τοποθέτησή του στον άξονα, δίπλα σε Ετέμπο και Γκαρθία και χθες ήταν καταπληκτικός με αδιάκοπο τρέξιμο σε όλο το πλάτος του γηπέδου. Όχι άδικα πήρε τα δημόσια εύσημα του προπονητή του. Ο Άρης κερδίζει ένα… δικό του παίκτη με φοβερά αλλά αναξιοποίητα προσόντα. Επόμενο στοίχημα του Πάρντιου να τον… βάλει και λίγο περισσότερο στην περιοχή για να προσθέσει μια ακόμη απειλή για τον αντίπαλο.

Η διακοπή, εκτός από ανασύνταξη και μίνι προετοιμασία, προσφέρει στο club και την δυνατότητα χρονικά να προχωρήσει στις αναγκαίες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Ήδη είναι μια καλή αρχή αυτό που γίνεται με τον Ντιόπ ώστε να έρθει στη θέση του ένας πιο ωφέλιμος χαφ από τον ασταθή, επιπόλαιο και με έλλειμα επαγγελματισμού Σενεγαλέζο. Επιτακτική ανάγκη να βρεθεί λύση και με τον Μαντσίνι μετά τα όσα προηγήθηκαν μέσα στο Σαββατοκύριακο. Στην παρούσα φάση το πιο συμφέρον για το club μοιάζει να είναι η λύση μιας μεταγραφής που την θέλει και ο ίδιος ο παίκτης.

Με τα χρήματα που θέλει η ομάδα ώστε στην τελική να βγουν και οι δυο κερδισμένοι. Και ο Άρης που του προσέφερε το περιβάλλον να αναδειχθεί και να γίνει περιζήτητος αλλά και ο αργεντινός που θέλει εδώ και καιρό να κάνει το επόμενο βήμα. Στο ποδόσφαιρο (και στον Άρη υπάρχουν αρκετά παραδείγματα) έχει αποδειχθεί ότι ουδείς αναντικατάστατος. Δεν χρειάζεται όμως ούτε ο παίκτης να απαξιώνεται και να ακυρώνονται όσα έχει προσφέρει αλλά να αντιληφθεί και ο ίδιος ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνει… φειγ βολάν με κάθε λεπτομέρεια τους λόγους που έφεραν τις δυο πλευρές σε αυτή την κατάσταση, προσφέροντας τροφή και πάτημα για κακόβουλα σχόλια.

Το εμφατικό 4-0 μετέφερε την κουβέντα- ευτυχώς- αλλού γιατί σε διαφορετική περίπτωση σήμερα θα μιλούσαμε για την μακράν χειρότερη διαιτησία της σεζόν από τον Μαλούτα που πήγε στους Ζωσιμάδες αποφασισμένος να βάλει τρικλοποδιά στον Άρη με όποιον τρόπο θα του έδινε το ματς. Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω. Ότι δίνει κίτρινη κάρτα στον Φαμπιάνο που όχι μόνο δεν κάνει φάουλ στον αντίπαλό του αλλά ούτε καν μια ανεπαίσθητη επαφή; Που δεν δίνει καθαρό φάουλ στον Μάνου Γκαρθία σε κλάδεμα… κηπουρού έξω από την περιοχή και σε τράβηγμα φανέλας στο δεύτερο ημίχρονο; Που ο Πάλμα σπρώχνεται από πίσω με τα δυο χέρια και δείχνει παίζεται ή το ανάποδο ψαλίδι πάνω στο κεφάλι του Εμπακατά τον οποίο επίσης χρέωσε με ανύπαρκτο φάουλ και κάρτα. Αντίθετα κάθε επαφή των παικτών του Άρη φάουλ υπέρ του ΠΑΣ (11καταλόγισε) σε ματς που η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε σχεδόν 70% κατοχή. Τα μαθηματικά απλά δεν βγαίνουν και τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

ΥΓ Ο Πάρντιου κάνει με τον Ιτούρμπε το ίδιο ακριβώς που έκανε και με τους Μάνου Γκαρθία και Γκρέι. Η διαφορά στην απόδοση και στον τρόπο που προσεγγίζουν τα ματς οι δυο τελευταίοι φαίνεται καθαρά. Για να δούμε αν θα πετύχει και με τον Παραγουανό να γίνει πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι του και άρα πιο χρήσιμος στην ομάδα του.